Drukuj stronę - Nieznany Dialekt

Na jednym z forĂłw zaczÂąÂłem kiedyÂś cykl anegdotek o zabawnych „gafach” jĂŞzykowych. Wczoraj kilka osĂłb przypomniaÂło mi o tym i radziÂło abym kontynuowaÂł ten cykl. NazwaÂłem to wtedy „WieÂża Babel”, myÂślĂŞ Âże zostanĂŞ przy starym tytule, bo jest juÂż znany a i pierwsza anegdotka „Nieznany dialekt” jest przypomnieniem z tamtego cyklu. W cyklu tym chcĂŞ opowiedzieĂŚ kilka anegdotek z mojego Âżycia na temat jĂŞzykowych „wpadek”, chĂŞtnie teÂż poczytam o przeÂżyciach lub historyjkach innych „forumowiczĂłw” w tym temacie.
Dzisiaj pierwsza anegdotka pt:
„Nieznany dialekt”.

Kiedy przed ok. Dwudziestoma latami kupiÂłem sobie w bawarskim Schweinfurcie Golfa, mĂłj kolega poleciÂł mi firmĂŞ ubezpieczeniowÂą HUK- Coburg. MĂłj niemiecki nie byÂł wtedy jeszcze doskonaÂły ale nieÂźle potrafiÂłem siĂŞ juÂż wtedy po niemiecku dogadaĂŚ. Problem pojawiaÂł siĂŞ wtedy, gdy ktoÂś mĂłwiÂł jednym z wielu dialektĂłw. FrankoĂąski (frĂ¤nkisch) jest tak trudny, Âże nawet Niemcy z sÂąsiednich landĂłw tylko z trudem potrafiÂą siĂŞ z Frankonami porozumieĂŚ.
WchodzÂąc do biura HUK- Coburg marzyÂłem sobie w duchu aby byÂł tam ktoÂś, kto mĂłwi Hochdeutsch (niemieckim/ literackim). Los siĂŞ do mnie uÂśmiechnÂąÂł, siedziaÂła tam niezwykle atrakcyjna mÂłoda kobieta, ktĂłra uÂśmiechajÂąc siĂŞ zaprosiÂła mnie do stolika. W 10 minut zaÂłatwiliÂśmy formalnoÂści, na zakoĂączenie daÂła mi kilka rad i maÂły breloczek w prezencie.
Po miesiÂącu mĂłj dobry znajomy teÂż chciaÂł ubezpieczyĂŚ samochĂłd i poprosiÂł mnie Âżebym pomĂłgÂł mu jako tÂłumacz. PrzypomniaÂłem sobie jaka fajna „laska” tam siedzi i nie musiaÂł mnie juÂż drugi raz prosiĂŚ. Z uÂśmiechem „od ucha do ucha”, wprowadziÂłem kolegĂŞ do znanego juÂż biura i zaczÂąÂłem siĂŞ rozglÂądaĂŚ za mojÂą „znajomÂą” agentkÂą. Niestety byÂła na urlopie i przyjÂąÂł nas sam szef, niezwykle grzecznie zaprosiÂł nas do stolika. ZaproponowaÂł po szklaneczce wody i przeszliÂśmy do sedna sprawy. Po kilku zdaniach spostrzegÂłem, Âże facet mĂłwi maÂło zrozumiaÂłÂą dla mnie „gadkÂą”. PowiedziaÂłem mu, Âże niestety nie znam tego dialektu, ktĂłrym siĂŞ posÂługuje i Âże jeÂśli moÂże, to mĂłgÂłby mĂłwiĂŚ Hochdeutsch (literackim). GoÂśĂŚ zaczerwieniÂł siĂŞ jak burak, zaczÂąÂł nerwowo wycieraĂŚ pot z czoÂła i na nowo tÂłumaczyĂŚ o co mu chodzi. ZrozumiaÂłem Âże proponuje koledze jakÂąÂś taryfĂŞ ulgowÂą ale potrzebuje jakieÂś dokumenty ale niestety nie potrafiÂłem zrozumieĂŚ o co mu chodzi. CzÂłowiek robiÂł siĂŞ coraz czerwieĂąszy, rĂŞce drÂżaÂły mu juÂż jak alkoholikowi, kiedy po raz kolejny prosiÂłem go aby nie mĂłwiÂł tym jego dialektem i przeszedÂł na Hochdeutsch. Niestety rozumiaÂłem coraz mniej. PrzypomniaÂłem sobie, Âże niedaleko mieszka pan Alojzy, stary znajomy, ktĂłry od dawna mieszkaÂł juÂż we Frankonii. ZaproponowaÂłem krĂłtkÂą przerwĂŞ i wytÂłumaczyÂłem, Âże mam kogoÂś, kto juÂż dÂłuÂżej tutaj mieszka. DziwiÂło mnie bardzo, Âże goÂściu mnie potrafi zrozumieĂŚ a ja jego „ni w zÂąb” ale nie doszukiwaÂłem siĂŞ przyczyn, pobiegÂłem po pana Alojzego.
Po kilkunastu minutach wrĂłciÂłem z moim znajomym, przecieraÂłem oczy, szpicowaÂłem uszy i nie wychodziÂłem z podziwu z jakÂą ÂłatwoÂściÂą Alojzy dyskutowaÂł sobie z szefem biura HUK- Coburg. Dziwne wydawaÂło mi siĂŞ teÂż to, Âże doskonale rozumiaÂłem pana Alojzego ale Niemca tak jak wczeÂśniej co piÂąte sÂłowo, nie musiaÂłem juÂż, pan Alojzy dokoĂączyÂł sprawĂŞ w 10 minut.
Po wyjÂściu zapytaÂłem go: „Panie Alojzy, zrozumiaÂł pan ten jego dialekt w stu procentach, czy teÂż pan musiaÂł siĂŞ czegoÂś domyÂślaĂŚ”? Alojzy popatrzaÂł na nas z politowaniem, pokiwaÂł gÂłowÂą i uÂśmiechajÂąc siĂŞ powiedziaÂł swojÂą ÂślÂąskÂą gwarÂą sÂłowa, ktĂłre do dzisiaj brzmiÂą mi w uszach:
„Jaki zaÂś tam dialekt, jaki dialekt? Gupole, przeca tyn chop sie jÂąkoÂł”.

Kurcze, jak to dobrze znaĂŚ jĂŞzyki ;)

Olimp

Dyskusje => WieÂża Babel => Wątek zaczęty przez: Herkules Gru 03, 2007, 15:35:00